Bir kuş kondu pencereme. Kumru gibi durgun, serçe gibi hareketli. Bütün konuştuklarımızı duydu.

Artık kalk oturduğun koltuktan ve konuşmayı bırak. Bu memleket için, o çok üzüldüğünü sanmamızı sağladığın gençler için bir şey yap.

Tahmin ediyorsun. Bu sefer öyle olmayacağına inanmak istiyorsun. Bilmek inanmanın ötesindedir. Biliyorsun ve öyle oluyor.

Her zaman kullanmam ama yeni tutuşturulmuş bir kibritin kokusunu sonuna kadar çekiyorum her seferinde.

Müsaitsindir umarım T. Çünkü biraz uzun konuşacağım. Artık içimde tutamıyorum, anlatmam gerek. Ama muhatabına anlatamam tutamadıklarımı. Kus

Sakin sakin otururken birdenbire fırladı yerinden. Şaşkınlığıma aldırmadan konuşmaya başladı. Gözünü pencereden dışarı dikmişti, bana...